Ch. 603 " Keep It in Your Heart "
ภาพ : MangaStream
แปล : Huebschaman
ตอนที่ 603 : เก็บมันไว้ในใจ
[หมู่เกาะชาบอนดี้ - ดินแดนไร้การควบคุม]
โคริบู : พี่!พี่! มันขุดยากจริงๆ
คาริบู : มันแน่อยู่แล้ว เกาะๆนี้มันเต็มไปด้วยรากโกงกางนี่
กลุ่มหมวกฟางปลอม: ยกโทษให้พวกเราด้วย อย่าฝังเราเลย
ซันจิปลอม : พวกเรายอมทำทุกอย่าง อย่าฆ่าพวกเราเลย
แฟรงกี้ปลอม : พวกเรา... พวกเราโดนบังคับจากกัปตันแบล็ค
คาริบู : คิฮิฮิฮิ พวกเราก็แค่อยากจะเข้ากลุ่มชั่วคราว เข้ากลุ่มพวกที่มีค่าหัวสูง “กลุ่มหมวกฟาง“ // มันคือหนทาง ที่เรา...//จะสามารถฆ่าพวกมันให้ออกไปจากใจได้!!
ซันจิปลอม !!? // ….!!
โซโลปลอม: อ๊ากกกก!! หยดน้ำ!! //เฮ่ !!หยุดนะ เดี๋ยวเค้าก็ตายหรอก!! แกเป็นพวกมีพลังพิเศษรึ ?!?!
โซเงคิงปลอม : ชั้นบอกให้หยุด!!
(ซุซุ...//ซุบู !!)
กลุ่มหมวกฟางปลอม: หวาาาาาา อะไรกัน?! พวกโรเกีย!!?
คาริบู : ...แล้วถ้าใช่ล่ะ... ชั้นเคยคิดว่า รูปร่างหน้าตาของกลุ่มหมวกฟางคงเปลี่ยนไปในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา แต่ที่ชั้นได้เจอ กลับกลายเป็นพวกตัวปลอม !!! นายคิดว่าพระเจ้าจะประทานโทษได้รึ?! โคริบู!!
โคริบู : ขุดๆๆ!
คาริบู : เฮ่! เอาน่า พวก... ฝังมัน!
โอ้ พระเจ้า !! พวกเรากำลังจะฝังพวกนี้เดี๋ยวนี้แหละ!!//-- แต่ไม่ต้องกังวลไป พวกเรารู้แล้วว่าลูฟี่หมวกฟางเป็นใคร...ด้วยตาของชั้นเอง คิฮิฮิฮิ!!
[ โกรฟ 46 จุดนัดพบของกลุ่มหมวกฟางปลอม ]
เซนโทมารุ : พวกเราทำอะไรไม่ได้อีกเลย ชั้นไม่ได้พูดอย่างนั้นใช่มั้ย
ดาร์คคิง ผู้ที่เคยหยุดลุงคิซารุ แล้วจะให้พวกเราทำยังไง
จากนั้น พี่น้องคาริบูกับพวก...และกลุ่มตัวปลอมจำนวนหนึ่งได้หายตัวไปจากที่นี่...
เราจับได้แค่พวกที่เหลือ แต่เพราะกลุ่มหมวกฟางตัวจริง แพซิฟิสต้าทั้งสองจึงโดนโจมตีอย่างหนัก พวกเค้าเป็นตัวต้นแบบที่มาจากสองปีที่แล้ว และที่แน่ๆ พวกเค้าไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นเลย...แต่กลับเป็นกลุ่มหมวกฟางที่แข็งแกร่งขึ้น!!
ตลอดเวลา 2 ปีของการหลบหนี พวกเค้าเติบโตขึ้นมากจนน่ากลัว!! ยืนยันให้ศูนย์บัญชาการใหญ่ในโลกใหม่ทราบ!! ว่ากลุ่มหมวกฟางกลับมาโดยสมบูรณ์อีกครั้ง!
แช็กกี้ : พวกเขาไปเร็วจังนะ...
//มังกี้จังและก็คนอื่น ๆ...ทุกคนเก่งขึ้นมาก ..
เรย์ลี่ : นี่เธอมองอยู่รึ?
แช็กกี้ : ใช่ ชั้นเป็นแฟนคลับตัวยงนี่
....นี่คุณนึกอะไรบางอย่างอยู่รึ?
เรย์ลี่ : หืมม?? ไม่.. //อืม อาจจะใช่...
แช็กกี้ : ฟุฟุ...
(ย้อนอดีต)
โรเจอร์ : เฮ่! เรือสวยนี่!
เรย์ลี่ : หืมม? ชั้นขโมยมาน่ะ... บ้านชั้นถูกไฟไหม้ ชั้นก็เลยต้องอยู่ที่นี่
โรเจอร์: เข้าใจแล้ว นายชื่ออะไรล่ะ ?
เรย์ลี่ : .... เรย์ลี่
โรเจอร์ : ชั้นชื่อโรเจอร์!! โชคชะตานำพาให้เราได้มาเจอกันแน่ๆ! จะไม่ลองมาร่วมมือกับชั้นเปลี่ยนโลกใบนี้มั่งรึ!?
เรย์ลี่ : เปลี่ยนโลก!? ฮ่าๆๆๆ แกเป็นใคร? จะไปไหนก็ไป!//...
เรย์ลี่ : .... บางทีอาจจะไม่มีเรื่องบังเอิญบนโลกใบนี้ มันเหมือนจะเกิดขึ้นโดยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้.... โชคชะตาค่อยๆเดินทางไปตามทางของมัน ลูฟี่โตขึ้นพอในอีกระดับใหม่// และก็เป็นคนที่เหมาะสมที่จะสวมหมวกใบนั้น//บางที... มันคงจะไม่เลวใช่มั้ย ถ้าจะมีชีวิตอยู่ต่ออีกสักพัก...
[ ใต้ทะเลย่านหมู่เกาะชาบอนดี้ ]
โรบิน : เหมือนกับว่าเราจะอยู่ไกลจากผิวน้ำแล้วนะ!!
แฟรงกี้ : ช่างเป็นมุมที่เยี่ยมจริงๆ คงจะไม่ได้เห็นแน่ๆ แม้กระทั่งมองผ่านกระจกเรือดำน้ำ!!
ช็อปเปอร์ : พวกเราจมแล้วว ค่อยๆไกลๆๆ!!! แน่ใจนะว่าน้ำจะไม่ไหลเข้ามา ชั้นกลัวจริงๆ!!
นามิ : มันเหมือนกับว่าโลกมนุษย์มันค่อยๆไกลขึ้นๆทุกทีๆ หัวใจชั้นเต้นแรงจริงๆ!!
อุซป : พ..พวกเรา...จะกลับไปเหนือน้ำได้อีกมั้ย!! ชั้นไม่ได้กลัวนะ แต่...
ลูฟี่ : มหาสมุทรสวยจริงๆ!!!
บรูค : โยโฮ่โฮ่โฮ่ ให้ผมได้ดูด้วยเถอะ!
.... : ต้นไม้ ไม่สิ ราก
ซันจิ : อืมมม คิดๆดู หมู่เกาะชาบอนดี้ก็แค่รากโกงกางใหญ่ๆนี่เอง
บรูค : เป็นธรรมชาติที่น่าตื้นตันใจจริงๆ
โซโล : ชั้นเคยเห็นแล้ว
ซันจิ : ใช่น่ะสิ ก็แกเคยขึ้นเรือผิดมานี่ พวกนั้นขับเรือมาจนถึงนี่แล้วนะ
อุซป : ที่สำคัญ มีอะไรตามหลังเรามาน่ะ
ชอปเปอร์ : อะไรอยู่ข้างหลังต้นไม้นั่นนนนน!!
โรบิน : ไม่อยากเชื่อเลยว่ารากพวกนี้จะลงลึกไปถึงพื้นสมุทร... ใหญ่จริงๆ...ชั้นพูดไม่ออกเลย.....
ลูฟี่ : น่าตื่นเต้นจริงๆ พวกเรากำลังผจญภัยใต้ท้องทะเล//
โอ้ ปลาา ชั้นคิดว่าชั้นจับมันได้ มานี่ซะ
อุซป : !!
โซโล : ตัวนั้นน่าอร่อยดีนี่
ชอปเปอร์ : !!?
อุซป : นี่พวกนายทำมันพังรึ
ช็อปเปอร์ : พวกนายจะทำยังไงถ้าฟองอากาศมันแตก//ไปไหนก็ไปซะพวกนาย อย่าทำแบบนี้อีกนะ
ซันจิ : นามิซัง ช่วยอธิบายเกี่ยวกับการเคลือบเรือให้ผมหน่อยสิ ก่อนที่พวกนั้นจะทำอะไรถ่วงเวลาเดินทาง
ได้สิ ซันจิคุง เรย์ลี่เอาโน้ตนี้มาให้ชั้น ถ้างั้นทุกคน ชั้นจะอธิบายให้่ฟังนะ
ซันจิ : (เธอเคลื่อนไหว) ผู้หญิงงามของแท้ !!
ทุกคน : ซันจิ๊!!
..... : มันจะขาดแล้ว จะขาดแล้ว //นี่เขาบินไปได้่ด้วยแค่เลือดกำเดาได้ยังไงนะ
อุซป : เอ๋???
ช็อปเปอร์ : ซันจิลอยไปข้างนอกแล้วววว ลูฟี่:ซันจิ!!!
ลูฟี่ : กลับมาาาาา //อือออ ชั้นไม่มีเรี่ยวแรงในทะเลเลย
... : อดทนไว้นะ
อุซป : เกิดอะไรขึ้น ซันจิ เหมือนกับว่านายเป็นโรคแพ้ผู้หญิงนะ
ช็อปเปอร์: มันไม่เหมือนนายคนเดิมเลย ซันจิ
บรูค : ช่างน่าสงสารเสียจริง ...ซันจิซังรักผู้หญิง มันเกิดอะไรขึ้นกับเขาตลอดสองปีมานะ//
มื่อครั้งหนึ่งที่เราจะได้เจอกับเหล่านางเงือกซึ่งพวกเราไฝ่ฝันกันไว้มาก เขาจะ...
ช็อปเปอร์ : เราคงต้องให้เลือดที่เกาะเงือก พวกนางเงือกกับมนุษย์เงือกจะมีเลือดแบบเดียวกับเรามั้ยนะ
โรบิน : เท่าที่พวกเราเห็น ฟองอากาศพวกนี้มีคุณสมบัติไม่ต่างจากเกาะชาบอนดี้เลยนะ
อุซป : อย่ามาวิเคราะห์ในเวลาแบบนี้สิ
นามิ : ใช่ มันเป็นประเภทเดียวกัน มันสามารถยืดได้ในระยะจำกัด และอะไรก็ตามที่แข็งแรงกว่ามันก็จะสามารถผ่านมันไปได้// ในกรณีหนักสุดก็อย่างเช่นเจ้าแห่งทะเลยังไงล่ะ //เราสามารถยิงปืนโดยที่ฟองอากาศไม่แตกได้
อุซป : อืม แล้วอะไรที่จะทำให้ฟองแตกล่ะ
ช็อปเปอร์: อ๊ากกกก มันอยู่ข้างหลัง! ระวังงงงงงง!!
นามิ : ถ้าหลายๆรูเปิดพร้อมกัน มันก็จะแตก เช่น ถ้าเจ้าแห่งทะเลหรือสัตว์ทะเลกัดมัน หรือถ้าเราชนหินหรือร่องน้ำลึก
(มีแรงกดดันน้ำสูง) เรือเราก็จะแตก
ชอปเปอร์ : อ๊ากกกก
นามิ : หลังจากนั้นชิ้นส่วนที่แตกก็จะกระเด็นไปโดนฟอง เราก็จะได้เป็นอาหารไร้ชีวิตอย่างแน่นอน// เราจึงต้องคอยระวังสิ่งกีดขวางกับสิ่งมีชีวิต และถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจากด้านใน เราก็รอด
ชอปเปอร์ : สู้รึ...
อุซป: ว้าวววว ไม่อยากเชื่อเลยว่าฟองอากาศมันแข็งแรงอย่างนี้
นามิ : แต่..// 70% ของเรือที่ไปเกาะเงือกจมก่อนที่จะไปถึงเป้าหมาย เพราะฉะนั้น ระวังให้ดีๆ
มันจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยยย
ลูฟี่: ถ้าชั้นชกรัวๆ ชั้นก็คงจะได้ปลาพวกนั้นแน่ๆ
โซโล : เรามาแข่งกันดีมั้ย ว่าใครจะได้เยอะกว่ากัน
อุซป : นามิเพิ่งจะพูดไปว่าอย่าทำให้มีรูหลายๆรู!!
ช็อปเปอร์ : ชั้นจะอัดพวกนายให้เละเลย!อย่าทำแบบนั้นอีกนะ!!
อุซป : อาาา ฮาจิเคยบอกว่าจะเป็นไกด์ไปนี่ ถ้าพวกเราได้ไปกับเขา เราก็คงจะเดินทางปลอดภัยกว่านี้
ลูฟี่ : โอ้ ชั้นได้ข้าวกล่องมาเป็นตันเลย แต่เพราะซันจิเลอะ (เลยทำอาหารไม่ได้) หรืออะไรก็แล้วแต่ มากินข้าวกัน!
ช็อปเปอร์ : ว้าววว ทั้งท้องชั้นว่างมากเลยตอนนี้
บรูค : โยโฮโฮ่ ทั้งท้องชั้นเป็นกระดูก
แฟรงกี้ : นามิ เรือตอนนี้ทรงตัวขึ้นมากแล้ว
นามิ : ใช่ ตั้งแต่เราอยู่บนกระแสน้ำใหญ่แล้ว
แฟรงกี้ : ชั้นมีอะไรจะบอกพวกนาย
ลูฟี่+ช็อปเปอร์ : ความลับหุ่นยนต์!!
แฟรงกี้ : ไม่ เสียใจด้วยนะ
[เสียใจด้วยนะ นั่นเป็นเนกาทีฟโรโบ(ไม่รู้จะแปลยังไง)]
ลูฟี่+อุซป+ช็อปเปอร์:ว้าวววว ภาษาหุ่นยนต์
แฟรงกี้ : มันก็จริงที่ฮาจิจะเป็นไกด์นำทางเรา แต่เขาบาดเจ็บหนักมาก และก็เดินทางไปพักรักษาตัวที่เกาะเงือก และดูวัลก็เช่นกัน// เขาได้รับบาดเจ็บหนักจากการป้องกันเรือ หลังจากนั้นเขาก็ออกจากเกาะไปเมื่อปีที่แล้ว
ทหารเรือพบเรือซันนี่ ทำให้สงครามใหญ่เกิดขึ้น ซึงตอนนั้นพวกนั้นทั้งสองไม่อยู่แล้ว
อุซป : แล้วทำไมเรือเราถึงยังดีจนถึงตอนนี้ได้ล่ะ
แฟรงกี้ : ก็เพราะว่ามีนักรบผู้ห้าวหาญอีกคนยังไงล่ะ
แฟรงกี้ : เขาคือชายผู้น่านับถือ คนที่แยกเราจากกันเมื่อสองปีที่แล้ว 7 เทพโจรสลัด บาโธโลมิว คุมะ...
ทุกคน : !!?
แฟรงกี้ : เมื่อวันก่อน ที่ชั้นกลับมาที่ซันนี่...
ทุกคน : ..…?
แฟรงกี้ : ชั้นไม่อยากจะเชื่อสายตาชั้นเลย// เขารออยู่...
ทุกคน : !?
แฟรงกี้ : แกมาทำอะไรที่นี่
คุมะ : ภารกิจ...เสร็จสิ้น...
ทุกคน : …!?
แฟรงกี้ : ไม่มีเลยแม้แต่รอยขีดข่วน// หลังจากนั้น... ชั้นก็พูดเรื่องนี้ให้เรย์ลี่ฟัง ความจริงคือ... หลังจากพวกเราแตกกระจายกัน เขากระซิบเรย์ลี่ว่า...
“เราเป็นหนึ่งในกลุ่มคณะปฏิวัติ คงเป็นโชคชะตาของเราที่ทำให้เราต้องปล่อยพวกนี้หนีไป”
พวกนายควรจะตระหนักเอาไว้นะ ว่าพวกเราถูกช่วยชีวิตไว้!!
แฟรงกี้ : หลังจากนั้นเขาก็หายสาปสูญไปจากเกาะนี้
คุมะ : เราเหลือเวลาไม่มากแล้ว
แฟรงกี้ : ชั้นไม่รู้ว่าเขามีจุดอ่อนอะไร แต่เขาถูกใช้เป็นหนูทดลองพัฒนาเป็นไซบอร์ก และก่อนเกิดสงครามที่
มารีนฟอร์ด เขาได้ทำข้อตกลงลบล้างความทรงจำออกไป
ช็อปเปอร์ : แต่เค้าก็ไม่น่าจะรู้นี่ ว่าพวกเราไปทำอะไรบ้างหลังจากวาร์ปพวกเราไป
//แต่ถึงอย่างนั้น เค้าก็ยังรอเราเนี่ยนะ แม้ว่าเค้าจะจำแม้กระทั่งตัวเองไม่ได้เนี่ยนะ
แฟรงกี้ : เท่าที่เห็น เขาได้ทำข้อตกลงโดยรับการดัดแปลงจาก ดร.เวก้าพังค์//
และก็ได้ตั้งโปรแกรมเพื่อปฏิบัติภารกิจเดียวบนตัวเขา
“ภารกิจป้องกันเรือด้วยชีวิตจนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจากกลุ่มหมวกฟางจะกลับมา”//
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาไม่หลงเลือความทรงจำเมื่อสองปีก่อนเลย ในตอนนี้เขาก็แค่รับคำสั่งจากคุมะคนเก่าในฐานะอาวุธมนุษย์ และก็รอพวกเรา
โซโล : ช่างเป็นทางเลือกที่บ้าจริงๆ ทำไมเค้าถึงต้องมาคอยเป็นกังวลเรื่องพวกเราด้วยนะ
อุซป : ถ้าเค้ามีโชคชะตาแบบนั้น ในฐานะคนในคณะปฏิวัติ เท่าที่ชั้นคิด ก็คงเป็นเพราะพ่อลูฟี่เป็นบอสของที่นั่น
ลูฟี่ : ใช่ แม้ว่าชั้นจะไม่รู้เรื่องพ่อเท่าไหร่ แต่ชั้นคิดว่ามนุษย์หมีคนนั้นเป็นคนดีจริงๆนะ
โรบิน : ...คุมะ...
แฟรงกี้ : มันไม่มีอะไรผิดพลาดเลย: สองปีที่มีความหมาย พวกเราได้รู้ว่า จริงๆแล้ว...เราได้เกิดขึ้นมาใหม่อีกครั้งจากการกระทำพวกนี้// จากนี้ไป คงจะไม่มีทางที่พวกเราจะได้ถามเขาว่าคิดอะไรอยู่ // แต่ได้โปรดเก็บมันไว้ในใจ: เพราะเหตุนี้ สำหรับพวกเรา...คุมะคือ...
แฟรงกี้ : ผู้ชายที่เราติดหนี้บุญคุณมหาศาล//--และถ้าสักวันเราได้พบกับเขาอีกครั้ง เขาก็คงกลายเป็นมนุษย์อาวุธ ไร้ซึ่งจิตใจไปแล้ว
โซโล : ชั้นก็อยากจะขอบคุณ แต่ชั้นมีเรื่องสงสัยอยู่นะ...--ยังไงก็เถอะ หวังว่าสักวันเราคงรู้เจตนารมณ์ของเขา...
แฟรงกี้ : และนั่นก็คือเรื่องทั้งหมดที่ชั้นอยากเล่า
ช็อปเปอร์ (มั้ง) : อาาา ซันจิ ตื่นแล้วรึ
ลูฟี่ : มากินข้าวกัน ข้าวเที่ยงจากเกาะผู้หญิง!!
ซันจิ : เกาะผู้หญิง นี่แกแน่ใจนะว่าเราติดหนี้บุญคุณคุมะอยู่น่ะ //รู้มั้ยว่าตลอดสองปีชั้นอยู่ที่ไหนมา แล้วแกไปฝึกอะไรมา ห๊ะ ลูฟี่
บรูค : มาๆ ซันจิซัง มาร้องเพลงกัน !!
ซันจิ : อย่าคิดจะทำให้ชั้นร่าเริงขึ้นนะ มันมีแต่จะทำให้ชั้นอนาถใจยิ่งกว่าเก่า
โคริบู : พี่ พี่ นั่นไง ข้างหน้านั่น กลุ่มหมวกฟาง
คาริบู : ชั้นเห็นแล้ว พวกงี่เง่า คิฮี่ฮี่ มันถึงเวลาที่พวกมันจะให้เราขึ้นเรือได้แล้ว ...
Credit: ThaiOnepiece and The Legend Killer
ภาพ : MangaStream
แปล : Huebschaman
ตอนที่ 603 : เก็บมันไว้ในใจ
[หมู่เกาะชาบอนดี้ - ดินแดนไร้การควบคุม]
โคริบู : พี่!พี่! มันขุดยากจริงๆ
คาริบู : มันแน่อยู่แล้ว เกาะๆนี้มันเต็มไปด้วยรากโกงกางนี่
กลุ่มหมวกฟางปลอม: ยกโทษให้พวกเราด้วย อย่าฝังเราเลย
ซันจิปลอม : พวกเรายอมทำทุกอย่าง อย่าฆ่าพวกเราเลย
แฟรงกี้ปลอม : พวกเรา... พวกเราโดนบังคับจากกัปตันแบล็ค
คาริบู : คิฮิฮิฮิ พวกเราก็แค่อยากจะเข้ากลุ่มชั่วคราว เข้ากลุ่มพวกที่มีค่าหัวสูง “กลุ่มหมวกฟาง“ // มันคือหนทาง ที่เรา...//จะสามารถฆ่าพวกมันให้ออกไปจากใจได้!!
ซันจิปลอม !!? // ….!!
โซโลปลอม: อ๊ากกกก!! หยดน้ำ!! //เฮ่ !!หยุดนะ เดี๋ยวเค้าก็ตายหรอก!! แกเป็นพวกมีพลังพิเศษรึ ?!?!
โซเงคิงปลอม : ชั้นบอกให้หยุด!!
(ซุซุ...//ซุบู !!)
กลุ่มหมวกฟางปลอม: หวาาาาาา อะไรกัน?! พวกโรเกีย!!?
คาริบู : ...แล้วถ้าใช่ล่ะ... ชั้นเคยคิดว่า รูปร่างหน้าตาของกลุ่มหมวกฟางคงเปลี่ยนไปในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา แต่ที่ชั้นได้เจอ กลับกลายเป็นพวกตัวปลอม !!! นายคิดว่าพระเจ้าจะประทานโทษได้รึ?! โคริบู!!
โคริบู : ขุดๆๆ!
คาริบู : เฮ่! เอาน่า พวก... ฝังมัน!
โอ้ พระเจ้า !! พวกเรากำลังจะฝังพวกนี้เดี๋ยวนี้แหละ!!//-- แต่ไม่ต้องกังวลไป พวกเรารู้แล้วว่าลูฟี่หมวกฟางเป็นใคร...ด้วยตาของชั้นเอง คิฮิฮิฮิ!!
[ โกรฟ 46 จุดนัดพบของกลุ่มหมวกฟางปลอม ]
เซนโทมารุ : พวกเราทำอะไรไม่ได้อีกเลย ชั้นไม่ได้พูดอย่างนั้นใช่มั้ย
ดาร์คคิง ผู้ที่เคยหยุดลุงคิซารุ แล้วจะให้พวกเราทำยังไง
จากนั้น พี่น้องคาริบูกับพวก...และกลุ่มตัวปลอมจำนวนหนึ่งได้หายตัวไปจากที่นี่...
เราจับได้แค่พวกที่เหลือ แต่เพราะกลุ่มหมวกฟางตัวจริง แพซิฟิสต้าทั้งสองจึงโดนโจมตีอย่างหนัก พวกเค้าเป็นตัวต้นแบบที่มาจากสองปีที่แล้ว และที่แน่ๆ พวกเค้าไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นเลย...แต่กลับเป็นกลุ่มหมวกฟางที่แข็งแกร่งขึ้น!!
ตลอดเวลา 2 ปีของการหลบหนี พวกเค้าเติบโตขึ้นมากจนน่ากลัว!! ยืนยันให้ศูนย์บัญชาการใหญ่ในโลกใหม่ทราบ!! ว่ากลุ่มหมวกฟางกลับมาโดยสมบูรณ์อีกครั้ง!
แช็กกี้ : พวกเขาไปเร็วจังนะ...
//มังกี้จังและก็คนอื่น ๆ...ทุกคนเก่งขึ้นมาก ..
เรย์ลี่ : นี่เธอมองอยู่รึ?
แช็กกี้ : ใช่ ชั้นเป็นแฟนคลับตัวยงนี่
....นี่คุณนึกอะไรบางอย่างอยู่รึ?
เรย์ลี่ : หืมม?? ไม่.. //อืม อาจจะใช่...
แช็กกี้ : ฟุฟุ...
(ย้อนอดีต)
โรเจอร์ : เฮ่! เรือสวยนี่!
เรย์ลี่ : หืมม? ชั้นขโมยมาน่ะ... บ้านชั้นถูกไฟไหม้ ชั้นก็เลยต้องอยู่ที่นี่
โรเจอร์: เข้าใจแล้ว นายชื่ออะไรล่ะ ?
เรย์ลี่ : .... เรย์ลี่
โรเจอร์ : ชั้นชื่อโรเจอร์!! โชคชะตานำพาให้เราได้มาเจอกันแน่ๆ! จะไม่ลองมาร่วมมือกับชั้นเปลี่ยนโลกใบนี้มั่งรึ!?
เรย์ลี่ : เปลี่ยนโลก!? ฮ่าๆๆๆ แกเป็นใคร? จะไปไหนก็ไป!//...
เรย์ลี่ : .... บางทีอาจจะไม่มีเรื่องบังเอิญบนโลกใบนี้ มันเหมือนจะเกิดขึ้นโดยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้.... โชคชะตาค่อยๆเดินทางไปตามทางของมัน ลูฟี่โตขึ้นพอในอีกระดับใหม่// และก็เป็นคนที่เหมาะสมที่จะสวมหมวกใบนั้น//บางที... มันคงจะไม่เลวใช่มั้ย ถ้าจะมีชีวิตอยู่ต่ออีกสักพัก...
[ ใต้ทะเลย่านหมู่เกาะชาบอนดี้ ]
โรบิน : เหมือนกับว่าเราจะอยู่ไกลจากผิวน้ำแล้วนะ!!
แฟรงกี้ : ช่างเป็นมุมที่เยี่ยมจริงๆ คงจะไม่ได้เห็นแน่ๆ แม้กระทั่งมองผ่านกระจกเรือดำน้ำ!!
ช็อปเปอร์ : พวกเราจมแล้วว ค่อยๆไกลๆๆ!!! แน่ใจนะว่าน้ำจะไม่ไหลเข้ามา ชั้นกลัวจริงๆ!!
นามิ : มันเหมือนกับว่าโลกมนุษย์มันค่อยๆไกลขึ้นๆทุกทีๆ หัวใจชั้นเต้นแรงจริงๆ!!
อุซป : พ..พวกเรา...จะกลับไปเหนือน้ำได้อีกมั้ย!! ชั้นไม่ได้กลัวนะ แต่...
ลูฟี่ : มหาสมุทรสวยจริงๆ!!!
บรูค : โยโฮ่โฮ่โฮ่ ให้ผมได้ดูด้วยเถอะ!
.... : ต้นไม้ ไม่สิ ราก
ซันจิ : อืมมม คิดๆดู หมู่เกาะชาบอนดี้ก็แค่รากโกงกางใหญ่ๆนี่เอง
บรูค : เป็นธรรมชาติที่น่าตื้นตันใจจริงๆ
โซโล : ชั้นเคยเห็นแล้ว
ซันจิ : ใช่น่ะสิ ก็แกเคยขึ้นเรือผิดมานี่ พวกนั้นขับเรือมาจนถึงนี่แล้วนะ
อุซป : ที่สำคัญ มีอะไรตามหลังเรามาน่ะ
ชอปเปอร์ : อะไรอยู่ข้างหลังต้นไม้นั่นนนนน!!
โรบิน : ไม่อยากเชื่อเลยว่ารากพวกนี้จะลงลึกไปถึงพื้นสมุทร... ใหญ่จริงๆ...ชั้นพูดไม่ออกเลย.....
ลูฟี่ : น่าตื่นเต้นจริงๆ พวกเรากำลังผจญภัยใต้ท้องทะเล//
โอ้ ปลาา ชั้นคิดว่าชั้นจับมันได้ มานี่ซะ
อุซป : !!
โซโล : ตัวนั้นน่าอร่อยดีนี่
ชอปเปอร์ : !!?
อุซป : นี่พวกนายทำมันพังรึ
ช็อปเปอร์ : พวกนายจะทำยังไงถ้าฟองอากาศมันแตก//ไปไหนก็ไปซะพวกนาย อย่าทำแบบนี้อีกนะ
ซันจิ : นามิซัง ช่วยอธิบายเกี่ยวกับการเคลือบเรือให้ผมหน่อยสิ ก่อนที่พวกนั้นจะทำอะไรถ่วงเวลาเดินทาง
ได้สิ ซันจิคุง เรย์ลี่เอาโน้ตนี้มาให้ชั้น ถ้างั้นทุกคน ชั้นจะอธิบายให้่ฟังนะ
ซันจิ : (เธอเคลื่อนไหว) ผู้หญิงงามของแท้ !!
ทุกคน : ซันจิ๊!!
..... : มันจะขาดแล้ว จะขาดแล้ว //นี่เขาบินไปได้่ด้วยแค่เลือดกำเดาได้ยังไงนะ
อุซป : เอ๋???
ช็อปเปอร์ : ซันจิลอยไปข้างนอกแล้วววว ลูฟี่:ซันจิ!!!
ลูฟี่ : กลับมาาาาา //อือออ ชั้นไม่มีเรี่ยวแรงในทะเลเลย
... : อดทนไว้นะ
อุซป : เกิดอะไรขึ้น ซันจิ เหมือนกับว่านายเป็นโรคแพ้ผู้หญิงนะ
ช็อปเปอร์: มันไม่เหมือนนายคนเดิมเลย ซันจิ
บรูค : ช่างน่าสงสารเสียจริง ...ซันจิซังรักผู้หญิง มันเกิดอะไรขึ้นกับเขาตลอดสองปีมานะ//
มื่อครั้งหนึ่งที่เราจะได้เจอกับเหล่านางเงือกซึ่งพวกเราไฝ่ฝันกันไว้มาก เขาจะ...
ช็อปเปอร์ : เราคงต้องให้เลือดที่เกาะเงือก พวกนางเงือกกับมนุษย์เงือกจะมีเลือดแบบเดียวกับเรามั้ยนะ
โรบิน : เท่าที่พวกเราเห็น ฟองอากาศพวกนี้มีคุณสมบัติไม่ต่างจากเกาะชาบอนดี้เลยนะ
อุซป : อย่ามาวิเคราะห์ในเวลาแบบนี้สิ
นามิ : ใช่ มันเป็นประเภทเดียวกัน มันสามารถยืดได้ในระยะจำกัด และอะไรก็ตามที่แข็งแรงกว่ามันก็จะสามารถผ่านมันไปได้// ในกรณีหนักสุดก็อย่างเช่นเจ้าแห่งทะเลยังไงล่ะ //เราสามารถยิงปืนโดยที่ฟองอากาศไม่แตกได้
อุซป : อืม แล้วอะไรที่จะทำให้ฟองแตกล่ะ
ช็อปเปอร์: อ๊ากกกก มันอยู่ข้างหลัง! ระวังงงงงงง!!
นามิ : ถ้าหลายๆรูเปิดพร้อมกัน มันก็จะแตก เช่น ถ้าเจ้าแห่งทะเลหรือสัตว์ทะเลกัดมัน หรือถ้าเราชนหินหรือร่องน้ำลึก
(มีแรงกดดันน้ำสูง) เรือเราก็จะแตก
ชอปเปอร์ : อ๊ากกกก
นามิ : หลังจากนั้นชิ้นส่วนที่แตกก็จะกระเด็นไปโดนฟอง เราก็จะได้เป็นอาหารไร้ชีวิตอย่างแน่นอน// เราจึงต้องคอยระวังสิ่งกีดขวางกับสิ่งมีชีวิต และถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจากด้านใน เราก็รอด
ชอปเปอร์ : สู้รึ...
อุซป: ว้าวววว ไม่อยากเชื่อเลยว่าฟองอากาศมันแข็งแรงอย่างนี้
นามิ : แต่..// 70% ของเรือที่ไปเกาะเงือกจมก่อนที่จะไปถึงเป้าหมาย เพราะฉะนั้น ระวังให้ดีๆ
มันจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยยย
ลูฟี่: ถ้าชั้นชกรัวๆ ชั้นก็คงจะได้ปลาพวกนั้นแน่ๆ
โซโล : เรามาแข่งกันดีมั้ย ว่าใครจะได้เยอะกว่ากัน
อุซป : นามิเพิ่งจะพูดไปว่าอย่าทำให้มีรูหลายๆรู!!
ช็อปเปอร์ : ชั้นจะอัดพวกนายให้เละเลย!อย่าทำแบบนั้นอีกนะ!!
อุซป : อาาา ฮาจิเคยบอกว่าจะเป็นไกด์ไปนี่ ถ้าพวกเราได้ไปกับเขา เราก็คงจะเดินทางปลอดภัยกว่านี้
ลูฟี่ : โอ้ ชั้นได้ข้าวกล่องมาเป็นตันเลย แต่เพราะซันจิเลอะ (เลยทำอาหารไม่ได้) หรืออะไรก็แล้วแต่ มากินข้าวกัน!
ช็อปเปอร์ : ว้าววว ทั้งท้องชั้นว่างมากเลยตอนนี้
บรูค : โยโฮโฮ่ ทั้งท้องชั้นเป็นกระดูก
แฟรงกี้ : นามิ เรือตอนนี้ทรงตัวขึ้นมากแล้ว
นามิ : ใช่ ตั้งแต่เราอยู่บนกระแสน้ำใหญ่แล้ว
แฟรงกี้ : ชั้นมีอะไรจะบอกพวกนาย
ลูฟี่+ช็อปเปอร์ : ความลับหุ่นยนต์!!
แฟรงกี้ : ไม่ เสียใจด้วยนะ
[เสียใจด้วยนะ นั่นเป็นเนกาทีฟโรโบ(ไม่รู้จะแปลยังไง)]
ลูฟี่+อุซป+ช็อปเปอร์:ว้าวววว ภาษาหุ่นยนต์
แฟรงกี้ : มันก็จริงที่ฮาจิจะเป็นไกด์นำทางเรา แต่เขาบาดเจ็บหนักมาก และก็เดินทางไปพักรักษาตัวที่เกาะเงือก และดูวัลก็เช่นกัน// เขาได้รับบาดเจ็บหนักจากการป้องกันเรือ หลังจากนั้นเขาก็ออกจากเกาะไปเมื่อปีที่แล้ว
ทหารเรือพบเรือซันนี่ ทำให้สงครามใหญ่เกิดขึ้น ซึงตอนนั้นพวกนั้นทั้งสองไม่อยู่แล้ว
อุซป : แล้วทำไมเรือเราถึงยังดีจนถึงตอนนี้ได้ล่ะ
แฟรงกี้ : ก็เพราะว่ามีนักรบผู้ห้าวหาญอีกคนยังไงล่ะ
แฟรงกี้ : เขาคือชายผู้น่านับถือ คนที่แยกเราจากกันเมื่อสองปีที่แล้ว 7 เทพโจรสลัด บาโธโลมิว คุมะ...
ทุกคน : !!?
แฟรงกี้ : เมื่อวันก่อน ที่ชั้นกลับมาที่ซันนี่...
ทุกคน : ..…?
แฟรงกี้ : ชั้นไม่อยากจะเชื่อสายตาชั้นเลย// เขารออยู่...
ทุกคน : !?
แฟรงกี้ : แกมาทำอะไรที่นี่
คุมะ : ภารกิจ...เสร็จสิ้น...
ทุกคน : …!?
แฟรงกี้ : ไม่มีเลยแม้แต่รอยขีดข่วน// หลังจากนั้น... ชั้นก็พูดเรื่องนี้ให้เรย์ลี่ฟัง ความจริงคือ... หลังจากพวกเราแตกกระจายกัน เขากระซิบเรย์ลี่ว่า...
“เราเป็นหนึ่งในกลุ่มคณะปฏิวัติ คงเป็นโชคชะตาของเราที่ทำให้เราต้องปล่อยพวกนี้หนีไป”
พวกนายควรจะตระหนักเอาไว้นะ ว่าพวกเราถูกช่วยชีวิตไว้!!
แฟรงกี้ : หลังจากนั้นเขาก็หายสาปสูญไปจากเกาะนี้
คุมะ : เราเหลือเวลาไม่มากแล้ว
แฟรงกี้ : ชั้นไม่รู้ว่าเขามีจุดอ่อนอะไร แต่เขาถูกใช้เป็นหนูทดลองพัฒนาเป็นไซบอร์ก และก่อนเกิดสงครามที่
มารีนฟอร์ด เขาได้ทำข้อตกลงลบล้างความทรงจำออกไป
ช็อปเปอร์ : แต่เค้าก็ไม่น่าจะรู้นี่ ว่าพวกเราไปทำอะไรบ้างหลังจากวาร์ปพวกเราไป
//แต่ถึงอย่างนั้น เค้าก็ยังรอเราเนี่ยนะ แม้ว่าเค้าจะจำแม้กระทั่งตัวเองไม่ได้เนี่ยนะ
แฟรงกี้ : เท่าที่เห็น เขาได้ทำข้อตกลงโดยรับการดัดแปลงจาก ดร.เวก้าพังค์//
และก็ได้ตั้งโปรแกรมเพื่อปฏิบัติภารกิจเดียวบนตัวเขา
“ภารกิจป้องกันเรือด้วยชีวิตจนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจากกลุ่มหมวกฟางจะกลับมา”//
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาไม่หลงเลือความทรงจำเมื่อสองปีก่อนเลย ในตอนนี้เขาก็แค่รับคำสั่งจากคุมะคนเก่าในฐานะอาวุธมนุษย์ และก็รอพวกเรา
โซโล : ช่างเป็นทางเลือกที่บ้าจริงๆ ทำไมเค้าถึงต้องมาคอยเป็นกังวลเรื่องพวกเราด้วยนะ
อุซป : ถ้าเค้ามีโชคชะตาแบบนั้น ในฐานะคนในคณะปฏิวัติ เท่าที่ชั้นคิด ก็คงเป็นเพราะพ่อลูฟี่เป็นบอสของที่นั่น
ลูฟี่ : ใช่ แม้ว่าชั้นจะไม่รู้เรื่องพ่อเท่าไหร่ แต่ชั้นคิดว่ามนุษย์หมีคนนั้นเป็นคนดีจริงๆนะ
โรบิน : ...คุมะ...
แฟรงกี้ : มันไม่มีอะไรผิดพลาดเลย: สองปีที่มีความหมาย พวกเราได้รู้ว่า จริงๆแล้ว...เราได้เกิดขึ้นมาใหม่อีกครั้งจากการกระทำพวกนี้// จากนี้ไป คงจะไม่มีทางที่พวกเราจะได้ถามเขาว่าคิดอะไรอยู่ // แต่ได้โปรดเก็บมันไว้ในใจ: เพราะเหตุนี้ สำหรับพวกเรา...คุมะคือ...
แฟรงกี้ : ผู้ชายที่เราติดหนี้บุญคุณมหาศาล//--และถ้าสักวันเราได้พบกับเขาอีกครั้ง เขาก็คงกลายเป็นมนุษย์อาวุธ ไร้ซึ่งจิตใจไปแล้ว
โซโล : ชั้นก็อยากจะขอบคุณ แต่ชั้นมีเรื่องสงสัยอยู่นะ...--ยังไงก็เถอะ หวังว่าสักวันเราคงรู้เจตนารมณ์ของเขา...
แฟรงกี้ : และนั่นก็คือเรื่องทั้งหมดที่ชั้นอยากเล่า
ช็อปเปอร์ (มั้ง) : อาาา ซันจิ ตื่นแล้วรึ
ลูฟี่ : มากินข้าวกัน ข้าวเที่ยงจากเกาะผู้หญิง!!
ซันจิ : เกาะผู้หญิง นี่แกแน่ใจนะว่าเราติดหนี้บุญคุณคุมะอยู่น่ะ //รู้มั้ยว่าตลอดสองปีชั้นอยู่ที่ไหนมา แล้วแกไปฝึกอะไรมา ห๊ะ ลูฟี่
บรูค : มาๆ ซันจิซัง มาร้องเพลงกัน !!
ซันจิ : อย่าคิดจะทำให้ชั้นร่าเริงขึ้นนะ มันมีแต่จะทำให้ชั้นอนาถใจยิ่งกว่าเก่า
โคริบู : พี่ พี่ นั่นไง ข้างหน้านั่น กลุ่มหมวกฟาง
คาริบู : ชั้นเห็นแล้ว พวกงี่เง่า คิฮี่ฮี่ มันถึงเวลาที่พวกมันจะให้เราขึ้นเรือได้แล้ว ...
Credit: ThaiOnepiece and The Legend Killer
