บทเริ่มต้น
มันก็แค่เป็นเรื่องชีวิตของคนๆ หนึ่ง มันจะทำให้ชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงไปมากหรือเปล่า ไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้นอกจากตัวเราเอง หากคุณคิดว่านี่อาจจะเป็นเรื่องตลกมันก็ไม่แปลก มันทำให้เด็กคนหนึ่งเจ็บปวดอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ แต่ก็ไม่อาจเปิดเผยให้ใครได้รับรู้ มันช่างเศร้าเสียจริง ชีวิตของเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งคนนี้มันจะเป็นเช่นไร
“ ตื่นได้แล้วๆนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเดี่ยวก็ไปโรงเรียนไม่ทันกันพอดีหรอก “
เสียงปลุกจากคุณแม่สุดที่รัก เด็กสาวคนหนึ่งจึงจำเป็นลืมตาขึ้นจากนิทรา เธอเป็นเด็กสาวหน้าตาธรรมดาสามัญชนคนหนึ่งที่จำเป็นต้องตื่นไปโรงเรียนอันแสนน่าเบื่อ เธอต้องทำตัวเป็นเด็กดีตลอดเวลาให้พึงพอใจพ่อแม่อยู่ในกฎเกณฑ์ตลอดเวลา เสแสร้งพูดด้วยถ่อยคำสุภาพทำตัวดีตลอดเวลามันเป็นเรื่องที่ไม่แปลกเลยสำหรับเด็กสมัยนี้ที่ต้องทำอะไรตามใจพ่อแม่ทั้งๆที่บางอย่างก็ไม่อยากจะทำนัก
“ ฮาว ~ ~ ~ ” กำลังหลับสบายอยู่เลย เฮ้อ ต้องไปเรียนอีกแล้วน่าเบื่อจริงเมื่อไรเราจะเรียนจบสักทีนะจะได้ไม่ต้องตื่นเช้าไปโรงเรียน แล้วก็ไม่ต้องมีใครมาคอยสั่งทำนู่นนี้ด้วยนะ ยังง่วงอยู่เลยเมื่อวานไม่น่านอนดึกเลย
เด็กสาวจึงบิดขี้เกียจลุกขึ้นจากที่นอนแสนสบาย เดินไปด้วยอาการสลึมสลือที่เพิ่งตื่นนอนหยิบผ้าที่พาดอยู่ที่ราวตากแล้วมองไปยังหน้าต่างที่ภายนอกที่ยังมืดอยู่มืด แต่มันก็ไม่มืดเสมอไปมีแสงไฟจากบ้านและร้านค้าต่างๆและแสงสว่างจากดวงจันทร์ที่ส่องแสงอยู่บนฟากฟ้า หลังจากมองออกไปยังหน้าต่างเธอก็ถอนหายใจ ...เฮ้อ แม่หนอแม่ปลุกขนาดพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลย... ก็เดินเข้าห้องน้ำชำระร่างกายเตรียมตัวที่จะไปโรงเรียน ไม่นานเด็กสาวก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกลิ่นฟุ้งของสบู่หอมๆ แล้วก็เข้าห้องแต่งตัวในชุดนักเรียนออกมาลงไปกินมื้อเช้าที่แม่เตรียมไว้ให้ อันที่จริงโรงเรียนก็มีร้านขายอาหารเปิดตอนเช้าแต่ช่วงแรกๆที่เข้าเรียนโรงเรียนแห่งนี้เธอก็กินมื้อเช้าที่โรงเรียนแต่กินกี่ครั้งก็ไม่หมดหรือบางครั้งก็ไม่ได้กินเพราะไปโรงเรียนสายต่อมาเลยต้องมานั่งกินมื้อเช้าที่บ้านแทนจะได้ไม่เปลืองตังของพ่อและแม่นี่แหละคือสาเหตุที่ต้องตื่นเช้ากว่าเดิมอีก เด็กสาวนั่งกินมือเช้าที่แม่เตรียมไว้ให้อย่างเอร็ดอร่อยด้วยฝีมือที่เรียกได้ว่า เมพ ขิง ขิง ของแม่แล้วไม่มีใครเปรียบได้
“ ลูกกวาด ลูกกินข้าวเสร็จแล้วไปปลุกพี่ด้วยนะป่านนี้ยังไม่ตื่นอีก “ แม่ฝากฝังลูกสาวให้ไปปลุกพี่ชายที่แสนจะขี้เซาคนนี้ให้ตื่นไปโรงเรียนสักที
“ ค่ะ “ผู้เป็นลูกตอบรับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ที่แม่มอบให้อย่างหนักแน่น
เมื่อเดสาวกินมื้อเช้าเสร็จเธอก็เดินขึ้นไดตรงไปยังห้องของผู้เป็นพี่ชาย เธอหยุดยืนอยู่หน้าห้องแล้วถีบประตูห้องเข้าไปเกิดเสียงสนั่นหวั่นไหวขึ้นแต่พี่ชายสุดขี้เซาคนนี้ก็ยังไม่ตื่น ( หูมันทีอะไรไปตันหรือเปล่าเนี่ย : ไรเตอร์ ) ( ครอก ฟี้ .... ครอก ฟี้ .... : พี่ชายของลูกกวาด ) เมื่อเธอเข้าไปในห้องได้แล้วมองไปยังพี่ชายที่ยังหลับอุตุอยู่บนที่นอนแล้วเธอกระโดดไปยังที่ ที่พี่ชายนอนอยู่ เด็กสาวลอยไปในอากาศล่อนลงยังจุดหมายคือพี่ชายที่นอนไม่รู้เรื่องที่มหันภัยกำลังมาเยือนได้อย่างไม่คลาดเคลื่อน
“ ตุ้บ “ เสียงของน้องสาวผู้น่ารักกระโดดทับพี่ชาย
“ อัก โอ้ย “ เสียงของความเจ็บปวดที่โดนโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวของผู้เป็นพี่ชาย
“ นี่แหนะๆ ตื่นได้แล้ว “ หลังจากที่เธอกระโดดทับ ก็จักกะจี้พี่ชายให้ตื่นจากฝันหวาน
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ตื่นแล้วๆ หยุดจักกะจี้สักทีสิลูกกวาด “ คนเป็นพี่ที่บ้าจี้เลยหัวเราะจนน้ำตาเล็ดแล้วห้ามน้องให้เลิกหยุดจี้สักทีทนไม่ไหวแล้ว
“ ตื่นสักทีนะพี่ดรีมนี่ก็เกือบจะเจ็ดโมงแล้วรีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวเร็วๆเดี่ยวไม่ทันเอา “ เมื่อพี่ตื่นเธอก็เริ่มบ่นยาวด้วยความเป็นห่วงว่าจะไปโรงเรียนไม่ทัน
“ ครับๆคูณแม่คนที่สอง “ พี่ชายจึงประชดกลับแล้วรีบหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งแจ่นเข้าห้องน้ำทันทีกลัวว่าน้องสาวจะตามมาเอาคืน
“ ชิ ที่อย่างนี้เร็วจริง “ แล้วก็ได้ยินเสียงบ่นตามมาอย่างแผ่วเบา
หลังจากนั้นไม่นานพี่ชายก็แต่งตัวและกินมื้อเช้าเสร็จ วิ่งออกมาสมทบกับน้องสาวหน้าบ้านเพื่อไปโรงเรียนพร้อมกัน
“ รอนานไหมลูกกวาดน้องรักของพี่ “ เมื่อมาถึงพี่จึงถามด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าน้องสาวจะรอนานแล้วงอนเอา
“ ไม่นานหรอกค่ะ รีบไปดีกว่าเดี่ยวสาย “
พี่ชายจึงเอามอเตอร์ไซด์ออกจากโรงรถแล้วเสียบกุญแจสตาทรถทันที น้องสาวก็รีบมานั่งซ้อนท้ายแล้วแม่ก็ออกมานอกบ้านพร้อมพ่อเพื่อส่งลูกๆ
ลูกกวาด : speak
สวัสดีค่ะฉันชื่อ วติณญา ประเสริฐหล้า ชื่อเล่นชื่อ ลูกกวาด ผมยาวเกือบถึงกลางหลังสีดำปนน้ำตาลนิดๆ ตาสีดำสนิท หน้าตาก็ธรรมดาๆ ส่วนคนที่ขับรถมอเตอร์ไซด์อยู่ก็คือพี่ชายแท้ๆของฉันเองชื่อ พีระชัย ประเสริฐหล้า ชื่อเล่นชื่อ พี่ดรีม ผมซอยสไตล์เกาหลีกับผมยาวเป็นหย่อมๆ ทำให้ดูเท่ไปอีกแบบ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ได้จากแม่ จมูกโด่งนิดๆที่ได้จากแม่อีกแหละ ทำให้พี่ดรีมป็อบมากที่โรงเรียน พี่กับฉันเรียนอยู่โรงเรียน Ly ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ชั้น ม.3 จะจบแล้วส่วนพี่ดรีมอยู่ชั้น ม.5 โรงเรียน Ly มีทั้งมัธยมตั้นและมัธยมปลายเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงโรงหนึ่งในกรุงเทพฯ ตอนมัธยมต้นฉันสอบเข้าแต่ก็ไม่ผ่านแค่ 3 คะแนนแต่ดีที่อยู่ในเขตพื้นที่เลยจับฉลากเข้าได้ ...ดวงดีจริงๆ... พ่อของฉันทำงานเป็นพนักงานบัญชีที่บริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งเป็นพ่อที่เก่งและมีความสามารถที่ลูกภาคภูมิใจ แต่หน้าตาก็ธรรมดาๆ ฉันก็ได้เชื้อพ่อแรงซะด้วย แม่ก็อยู่บ้านทำหน้าที่ศรีภรรยาที่ดี แม่เป็นคนที่สวยใช้ได้คนหนึ่งทีเดียวหน้าตาออกฝรั่งนิดๆกับรูปร่างที่ยังเอ๊าะๆอยู่ทำให้พ่อหวงแม่มากเลยบอกให้ ” แม่ไม่ต้องไปทำงานดูแลลูกๆให้เป็นคนดี ดีกว่านะจ๊ะเดี่ยวพ่อจะทำงานหาเงินอย่างเต็มที่เอง “ มันก็แค่ข้ออ้างของพ่อแหละซึ่งแม่ก็เชื่อพ่อซะด้วย ส่วนพี่ดรีมนั้นสอบเข้าโรงเรียน Ly ได้ด้วยคะแนนติดท็อป3เขาเป็นคนเก่งและมีความสามารถสูงแต่มีนิสัยที่เสียอยู่สองอย่างคือ นอนตื่นสายตะวันโด่งแต่ก็ไม่เคยไปสายสักกะที มีนิสัยติดน้องสาวอย่างแรง ...อันนี้ก็ไม่ค่อยอยากจะพูดเท่าไรหรอกถึงโรงเรียนพอดี
“ มาทันพอดีมากับพี่ดรีมนี่ไม่เคยสายสักครั้งเลย “
“ พี่ดรีมสักอย่างเรื่องนี้ไม่เคยพลาดหรอก “ พี่ดรีมพูดอย่างภูมิอกภูมิใจในเมื่อน้องสาวสุดที่รักชมคนที่คลั่งน้องไม่เหลิงก็แปลก
“ ยืดอกใหญ่เชียว ^ ^ หนูไปแล้วน่ะเดี่ยวสายจริงๆ “ เมื่อบอกลาพี่แล้วรีบวิ่งขึ้นไปยังห้องเรียนเก็บกระเป๋าแล้วลงมาเข้าแถวเคารพธงชาติ
“ จร้า “ น้องสาวก็ไปแล้วจะยืนอยู่ทำไมเขาก็รีบไปยังห้องเรียนเก็บกระเป๋าเช่นกัน
End ลูกกวาด : speak
หลังจากนักเรียนทุกคนลงมาเขาแถวเคารพธงชาติกันครบแล้ว ( ยกเว้นคนมาสาย ) คนนำร้องเพลงเคารพธงชาติจึงเริ่มร้องเพลงชาติ ...ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย ~~~~… เมื่อร้องเพลงชาติสวดมนต์ ฯลฯ ทุกอย่างเสร็จ นักเรียนทั้งหมดจึงทยอยกันขึ้นห้องเรียน
“ สวัสดิจ๊ะลูกกวาดเป็นไงปิดเทอมไปเที่ยวทะเลมาสนุกไหม “ เพื่อนลูกกวาดเดินเข้ามาคุยด้วย
“ สนุกมากเลยจ๊ะแต้ม “ ลูกกวาดตอบด้วยอาการรื่นเริง
“ มีของมาฝากเพื่อนที่แสนดีคนนี้หรือเปล่าหนอ “ เพื่อนอีกคนพูดขึ้นลอยๆ
“ มีอยู่แล้ว ลูกกวาดไม่ลืมของฝากเพื่อนที่แสนดีหรอก พิน “ แล้วหยิบของฝากต่างๆให้เพื่อนทั้งสองคน มองดูว่าเพื่อนทั้งสองของเธอจะชอบของฝากที่ซื้อมาหรือเปล่า
“ เป็นไงชอบกันไหม “ ลูกกวาดถามด้วยความกังวน
“ *0* ว้าว สวยจัง “ เพื่อนทั้งสองอุทานพร้อมกัน
นี่คือเพื่อนสนิททั้งสองคนของฉัน คนที่กำลังสวมสร้อยที่ที่ตกแต่งด้วยเปลือกหอยสีสวยอยู่ชื่อ แต้ม หรือ นางสาว จิรภัทร วงศ์ทวีกุล เธอเป็นคนที่มีรอยยิ้มใจดีราวกับนางฟ้าลงมาเกิด มีนิสัยที่ดีท่วงท่าที่เป็นกุลสตรี ผมสีดำยาวสลวยบวกกับผมหน้าม้าซอยทำให้เธอยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ตาสีน้ำตาลอ่อน จมูกสวยได้รูป คิวเรียวสวยที่ใครๆ ก็ต้องการทำให้มีหนุ่มๆ มาจีบเธอไม่เว้นวัน ส่วนอีกคนที่กำลังใส่สร้อยข้อมือที่ตกแต่งด้วยหอยหลากสีเช่นกันชื่อ พิน หรือ นางสาว กมลฤดี วรรณธิกานต์ เป็นเด็กสาวที่ร่าเริงตลอดเวลา ชอบเล่นกีฬาเป็นชีวิตจิตใจ ผมดำสั้นประบ่าซอยปลายนิดๆ บ็อบหน้าม้าทำให้เธอดูน่ารักมากๆ หยั่งกับตุ๊กตา ตาสีน้ำตาลเข้ากลม เมื่อเธอแข่งกีฬาที่ไหนเมื่อไหร่ก็จะมีเสียงเชียร์ไม่ขาดแต่ล่ะครั้ง ก็คนมันน่ารักทำไงได้
“ อาจารย์มาแล้วๆ “ เพื่อนในห้องคนหนึ่งตะโกนบอกเพื่อนในห้องทุกคนในห้องจึงรีบกลับที่นั่งของตนเองแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาเตรียมพร้อมสำหรับการเรียน
“ ออด ~ ~ ~ “ เสียงออดบอกเวลาพักรับประทานอาหารเมื่อนักเรียนทุกคนได้ยินก็เก็บหนังสือเรียนลงไปรับประทานอาหาร
“ ลูกกวาด แต้ม ไปกินข้าวกัน “ พินเดินมาบอกไม่งั้นสองคนนี้คงนั่งทำการบ้านที่ครูพึ่งสั่งจนลืมกินข้าวแน่ๆ
“ จ๊ะ “ ทั้งสองคนตอบแล้วลูกกวาดก็หยิบข้าวกล่องในกระเป๋าลงไปกินข้าว โรงเรียน Ly ให้นักเรียนซื้อข้าวกินเองโดยมีร้านอาหารมากมายให้เลือกซื้อหรือบางคนจะนำข้าวกล่องมากินที่โรงเรียนก็ได้ ลูกกวาดก็เป็นคนหนึ่งที่พกข้าวกล่องมากินที่โรงเรียนก็ในเมื่อแม่ทำอาหารอร่อยทั้งที
ทั้งสามคนเดินลงจากอาคารเรียนไปยังโรงอาหาร ลูกกวาดไปจองโต๊ะที่จะทานอาหาร ส่วนเพื่อนทั้งสองก็เดินไปซื้ออาหารพวกผู้ชายก็ให้แซงคิวได้กันยกใหญ่ แต่ทั้งสองก็ไม่แซงคิวเพราะเกรงใจคนอื่นเขา ระหว่างที่เพื่อนทั้งสองของลูกกวาดไปซื้ออาหารอยู่ก็มีเพื่อนลูกกวาดอีกคนมีนั่งรับประทานอาหารด้วย
“ ไงลูกกวาดขอนั่งด้วยคนนะ “ เพื่อนลูกกวาดขออนุญาตนั่งรับประทานอาหารด้วย
“ ได้สิตาล ยังมีที่อีกเยอะเลย “ เธอตอบรับ นี่ก็คือเพื่อนเธออีกคนชื่อ ตาล หรือ นาย กิจนรงค์ ณ หทัย เป็นคนหน้าตาดีออกตะวันตก ผมซอยสีบลอนน้ำตาล ตาสีดำ สรุปไปเป็นนายแบบได้เลย
“ นี่ๆลูกกวาดมีเกมออนไลน์ออกใหม่ Origin Hero online ด้วยฉันอยากชวนเธอเล่น “ ตาลชักชวนลูกกวาดเล่นเกมส์ออนไลน์ออกใหม่ซึ่งเขาลองเล่นแล้วสนุกมาก
“ จริงหรอ เกมออนไลน์ออกใหม่ “ แล้วตาลก็ยื่นแผ่นเกมพร้อมกับหนังสือแนะนำให้ ลูกกวาดทำตาวิบวับที่ได้เกมส์ใหม่มาลองเล่น
ลูกกวาดเป็นเด็กคนหนึ่งที่ชอบเล่นเกมเอามากๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผลการเรียนของเธอตกต่ำลงเลยแม้แต่ขี้เล็บ ถึงเธอจะไม่ได้เป็นคนฉลาดมากนักแต่เธอก็เป็นคนขยัน เธอเล่นเกมไหนก็เก่งทุกเกมแต่ไม่ถึงกับเก่งมาก เกมออนไลน์สมัยใหม่นี้ใช้เครื่องอย่างหนึ่งทำให้เราท่องเข้าไปในโลกออนไลน์ได้เพียงหลับอยู่ในแคปซูล มีระบบต่างที่ทำให้เชื่อมต่อคลื่นสมองได้เครื่องนี้ไม่ได้ใช้แค่เล่นเกมเท่านั้นยังเหมือนเป็นอีกโลกหนึ่งเลยก็ว่าได้ มีทั้งห้าง หรืออีกหลายอย่างที่สร้างขึ้นของโลกเสมือนจริงนี้ ทุกๆบ้านต้องมีเครื่องนี้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของคนสมัยนี้ไปแล้ว
“ อ้าวตาล คุยเรื่องอะไรกันอยู่หรอ “ แต้มถามหลังจากไปซื้ออาหารมารับประทานก็กลับมาที่โต๊ะที่จองไว้ก็เห็นตาลกำลังนั่งคุยอยู่กับลูกกวาด เธอก็รู้ดีอยู่แล้วว่านายตาลเป็นเพื่อนเธอคนนี้ชอบลูกกวาด ลูกกวาดก็เป็นคนมีสเน่ห์คนหนึ่งเหมือนกัน ถึงเธอจะไม่ได้สวยออกน่ารักนิดๆ เป็นคนเข้ากับคนง่ายพูดจาสุภาพ ไม่เป็นคนโกหก บางทีก็ห้าวเกินหรือซื่อเกินคน นิสัยแปลกๆของเธอทำให้มีเพื่อนที่จริงใจ
“ พอดีกำลังชวนลูกกวาดเล่นเกมออนไลน์ออกใหม่ Origin Hero online “ ตาลตอบ
“ อ๋อ เกมนั้นพวกเราก็เล่น พอดีลูกกวาดไปเที่ยวตอนปิดเทอมกลางภาคเลยไม่ได้ชวนเล่น “
“ ขอโทษนะลูกกวาดเรารู้ว่าเธอชอบเล่นเกมมาก แต่ไม่เป็นไรเดี่ยวฉันจะช่วยเธออัพเลเวลเอง “ หลังจากเอ่ยคำขอโทษลูกกวาดพินพูดอย่างมาดมั่น
“ ไม่เป็นไรจ๊ะเธอคงไม่อยากรบกวนฉันที่นานๆ ทีจะได้ไปเที่ยวกันทั้งครอบครัว เธอสัญญาแล้วนะว่าจะช่วยฉันอัพเลเวล “ เพื่อนของเธอนั้นรู้ดีว่าพ่อของเธอไม่ค่อยว่างนักทำงานหาเงินขยันขันแข็ง
“ ลูกกวาดเดี่ยวฉันช่วยเธอด้วยได้ไหม “ ตาลเสนอตัวด้วยความหวังที่ว่าจะได้อยู่ใกล้ๆ ลูกกวาด
“ ได้ ยิ่งดีเลยมีคนมาช่วยจะได้เล่นด้วยกันด้วย “
“ งั้นเอางี้ไหมพวกเราก็ช่วยลูกกวาดอัพเลเวลจะได้เล่นด้วยกันและก็แนะนำการเล่นให้ลูกกวาดไง “ แต้มออกความคิดเห็น
“ ก็ดีเหมือนกัน “ พินกับตาลเห็นด้วย
“ ขอบใจนะแต้ม “ ลูกกวาดดีใจมากเลยที่มีเพื่อนเล่นด้วยนึกว่าจะต้องเล่นคนเดียวจนกว่าเลเวลจะถึงเพื่อนๆแล้วค่อยได้เล่นด้วยกัน
หลังจากทั้งสี่คนตกลงกันเสร็จแล้วนั่งกินข้าวด้วยกัน คุยเรื่องต่างๆ ตอนปิดเทอมว่าไปเที่ยวที่ไหนกันบ้าง บางทีลูกกวาดถามเรื่องเกมออนไลน์ใหม่เพื่อนจะได้ศึกษาไว้ก่อนยิ่งดี ผู้ให้คำปรึกษาลูกกวาดนั้นไม่ใช่ใครนอกจากตาลคนนี้ ไม่เว้นช่องว่างให้เพื่อนสาวสุดสวยทั้งสองตอบได้เลย ... ถ้าเป็นเรื่องของลูกกวาดล่ะเร็วจริงนะนายตาล ... แต้มกับพินคิดตรงกัน จนเวลาล่วงเลยไปทั้งสี่รับประทานอาหารหมดแล้ว ขึ้นห้องเรียนไปเพื่อเรียนต่อ
“ ออด ~ ~ ~ “ เสียงออดเลิกเรียนนักเรียนทุกแทบจะร้อง เย้! แล้วที่เลิกเรียนสักทีถ้าไม่เกรงใจอาจารย์ที่ยืนอยู่หน้าห้อง
“ พิน แต้ม กลับบ้านกัน “ ลูกกวาดเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วเดินมาชวนเพื่อนกลับบ้าน
“ ไปด้วยๆ ลูกกวาด “ นายตาลรีบเก็บประเป๋าตามแล้ววิ่งมาขอไปด้วยทันทีแล้วทั้งสี่ก็เดินลงจากอาคารเพื่อไปยังป้ายรถเมล์
“ ลูกกวาดน้องรักของพี่กลับบ้านกันเถอะ มาๆเดี่ยวพี่ช่วยถือกระเป๋าให้เอง “ เมื่อเดินลงจากอาคารไปถึงประตูโรงเรียนแล้วไปเจอพี่ดรีมเข้า
“ สวัสดีค่ะ/ครับ พี่ดรีม “ พิน แต้ม ตาลกล่าวทักทายพี่ของลูกกวาดทั้งสามมองดูการกระทำของพี่ดรีมอย่างเคยชินเพราะเห็นอยู่เป็นประจำ
“ สวัสดีจ๊ะ พิน แต้ม ...ตาล “ คนสุดท้ายนี้คงต้องเน้นเสียงหนักหน่อยเพราะนายคนนี้แอบชอบน้องสาวอยู่
“ ลูกกวาดเดี่ยวกลับบ้านพร้อมพี่เลย ซ้อนท้ายเลยจ๊ะ “ พี่ดรีมถือกระเป๋าให้น้องแล้วเอาไปเก็บใต้เบาะมาเตอร์ไซด์ทันทีแล้วลากน้องสาวซ้อนท้ายบิดคันเร่งไปทันที น้องสาวได้แต่มองเพื่อนที่ยิ่งห่างไปอย่างเซง ... นึกว่าจะได้กลับบ้านด้วยกัน พี่นะพี่ทุกทีเลย ... ลูกกวาดคิดเอ็ดพี่
“ โถ่ลูกกวาด เฮ้อ ” ตาลถอนหายใจ ไม่เคยเลยที่จะได้กลับบ้านพร้อมลูกกวาดพี่ดรีมขัดขวางได้ตลอด
........................................................................................
พี่ดรีมขับมอเตอร์ไซด์อย่างคล่องแคล่วว่องไว ไม่สนใจเสียงกรีดหรือเสียงเรียกใดๆ จากสาวบริเวณโรงเรียนเลย ความคิดอย่างเดียวของเขา ... ต้องพาลูกกวาดออกให้ห่างเจ้าตาล... ในที่สุดทั้งสองมาถึงบ้าน คุณแม่ที่กำลังทำกับข้าวมื้อเย็นอยู่ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์อันคุ้นเคยของลูกก็รีบล้างมือออกมารับลูกทั้งสอง
“ กลับมาแล้วครับ/ค่ะ “ดรีม กับ ลูกกวาดพูพร้อมกัน
“ จ๊ะ เป็นไงบ้างเรียนเหนื่อยไหมเข้าบ้านก่อนจ๊ะ “ คุณแม่ผู้ประเสริฐถามสารทุกข์สุขดิบลูก
“ นิดหน่อยค่ะ “ ลูกกวาดตอบ
แล้วทั้งสองพี่น้องก็ขึ้นไปยังห้องของตัวเองอาบนำเปลี่ยนชุดสบายๆ ส่วยคุณแม่ก็เข้าครัวไปทำอาหารเย็นต่อ เมื่อทั้งสองเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว พี่ดรีมไปช่วยแม่ทำกับข้าว ลูกกวาดนำแผ่นเกมที่ตาลให้ยืมมาลงกว่าจะลงเสร็จประมาณสองชั่วโมงเลยลงไปช่วยแม่ทำกับข้าวอีกคน พ่อกลับบ้านจากทำงานเสร็จก็ทำอาหารเย็นเสร็จลูกกวาดอาสาจัดโต๊ะอาหาร พี่ดรีมตักกับข้าวใส่จามาวางที่โต๊ะ แล้วมานั่งรับประทานอาหารพร้อมหน้ากันอย่างสนุกสนานพูดคุยเรื่องต่างๆ พอกินข้าวเสร็จลูกกวาดและพี่ดรีมไปช่วยกันล้างจาน พี่ดรีมซึ่งหวงและห่วงน้องสาวมากมายเลยล้างจานคนเดียวเองหมดเลย ลูกกวาดเลยขอตัวขึ้นห้องไปดูเกมคงจะลงเสร็จแล้ว
“ ในที่สุดก็ลงเสร็จสักที “ ลูกกวาดนอนลงไปในแคปซูลเชื่อมต่อแล้วปิดฝาจากนั้นสติก็ดับวูบลง
ติชมได้เลยคับแต่อย่างแรงมากน่ะ
มันก็แค่เป็นเรื่องชีวิตของคนๆ หนึ่ง มันจะทำให้ชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงไปมากหรือเปล่า ไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้นอกจากตัวเราเอง หากคุณคิดว่านี่อาจจะเป็นเรื่องตลกมันก็ไม่แปลก มันทำให้เด็กคนหนึ่งเจ็บปวดอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ แต่ก็ไม่อาจเปิดเผยให้ใครได้รับรู้ มันช่างเศร้าเสียจริง ชีวิตของเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งคนนี้มันจะเป็นเช่นไร
“ ตื่นได้แล้วๆนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเดี่ยวก็ไปโรงเรียนไม่ทันกันพอดีหรอก “
เสียงปลุกจากคุณแม่สุดที่รัก เด็กสาวคนหนึ่งจึงจำเป็นลืมตาขึ้นจากนิทรา เธอเป็นเด็กสาวหน้าตาธรรมดาสามัญชนคนหนึ่งที่จำเป็นต้องตื่นไปโรงเรียนอันแสนน่าเบื่อ เธอต้องทำตัวเป็นเด็กดีตลอดเวลาให้พึงพอใจพ่อแม่อยู่ในกฎเกณฑ์ตลอดเวลา เสแสร้งพูดด้วยถ่อยคำสุภาพทำตัวดีตลอดเวลามันเป็นเรื่องที่ไม่แปลกเลยสำหรับเด็กสมัยนี้ที่ต้องทำอะไรตามใจพ่อแม่ทั้งๆที่บางอย่างก็ไม่อยากจะทำนัก
“ ฮาว ~ ~ ~ ” กำลังหลับสบายอยู่เลย เฮ้อ ต้องไปเรียนอีกแล้วน่าเบื่อจริงเมื่อไรเราจะเรียนจบสักทีนะจะได้ไม่ต้องตื่นเช้าไปโรงเรียน แล้วก็ไม่ต้องมีใครมาคอยสั่งทำนู่นนี้ด้วยนะ ยังง่วงอยู่เลยเมื่อวานไม่น่านอนดึกเลย
เด็กสาวจึงบิดขี้เกียจลุกขึ้นจากที่นอนแสนสบาย เดินไปด้วยอาการสลึมสลือที่เพิ่งตื่นนอนหยิบผ้าที่พาดอยู่ที่ราวตากแล้วมองไปยังหน้าต่างที่ภายนอกที่ยังมืดอยู่มืด แต่มันก็ไม่มืดเสมอไปมีแสงไฟจากบ้านและร้านค้าต่างๆและแสงสว่างจากดวงจันทร์ที่ส่องแสงอยู่บนฟากฟ้า หลังจากมองออกไปยังหน้าต่างเธอก็ถอนหายใจ ...เฮ้อ แม่หนอแม่ปลุกขนาดพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลย... ก็เดินเข้าห้องน้ำชำระร่างกายเตรียมตัวที่จะไปโรงเรียน ไม่นานเด็กสาวก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกลิ่นฟุ้งของสบู่หอมๆ แล้วก็เข้าห้องแต่งตัวในชุดนักเรียนออกมาลงไปกินมื้อเช้าที่แม่เตรียมไว้ให้ อันที่จริงโรงเรียนก็มีร้านขายอาหารเปิดตอนเช้าแต่ช่วงแรกๆที่เข้าเรียนโรงเรียนแห่งนี้เธอก็กินมื้อเช้าที่โรงเรียนแต่กินกี่ครั้งก็ไม่หมดหรือบางครั้งก็ไม่ได้กินเพราะไปโรงเรียนสายต่อมาเลยต้องมานั่งกินมื้อเช้าที่บ้านแทนจะได้ไม่เปลืองตังของพ่อและแม่นี่แหละคือสาเหตุที่ต้องตื่นเช้ากว่าเดิมอีก เด็กสาวนั่งกินมือเช้าที่แม่เตรียมไว้ให้อย่างเอร็ดอร่อยด้วยฝีมือที่เรียกได้ว่า เมพ ขิง ขิง ของแม่แล้วไม่มีใครเปรียบได้
“ ลูกกวาด ลูกกินข้าวเสร็จแล้วไปปลุกพี่ด้วยนะป่านนี้ยังไม่ตื่นอีก “ แม่ฝากฝังลูกสาวให้ไปปลุกพี่ชายที่แสนจะขี้เซาคนนี้ให้ตื่นไปโรงเรียนสักที
“ ค่ะ “ผู้เป็นลูกตอบรับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ที่แม่มอบให้อย่างหนักแน่น
เมื่อเดสาวกินมื้อเช้าเสร็จเธอก็เดินขึ้นไดตรงไปยังห้องของผู้เป็นพี่ชาย เธอหยุดยืนอยู่หน้าห้องแล้วถีบประตูห้องเข้าไปเกิดเสียงสนั่นหวั่นไหวขึ้นแต่พี่ชายสุดขี้เซาคนนี้ก็ยังไม่ตื่น ( หูมันทีอะไรไปตันหรือเปล่าเนี่ย : ไรเตอร์ ) ( ครอก ฟี้ .... ครอก ฟี้ .... : พี่ชายของลูกกวาด ) เมื่อเธอเข้าไปในห้องได้แล้วมองไปยังพี่ชายที่ยังหลับอุตุอยู่บนที่นอนแล้วเธอกระโดดไปยังที่ ที่พี่ชายนอนอยู่ เด็กสาวลอยไปในอากาศล่อนลงยังจุดหมายคือพี่ชายที่นอนไม่รู้เรื่องที่มหันภัยกำลังมาเยือนได้อย่างไม่คลาดเคลื่อน
“ ตุ้บ “ เสียงของน้องสาวผู้น่ารักกระโดดทับพี่ชาย
“ อัก โอ้ย “ เสียงของความเจ็บปวดที่โดนโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวของผู้เป็นพี่ชาย
“ นี่แหนะๆ ตื่นได้แล้ว “ หลังจากที่เธอกระโดดทับ ก็จักกะจี้พี่ชายให้ตื่นจากฝันหวาน
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ตื่นแล้วๆ หยุดจักกะจี้สักทีสิลูกกวาด “ คนเป็นพี่ที่บ้าจี้เลยหัวเราะจนน้ำตาเล็ดแล้วห้ามน้องให้เลิกหยุดจี้สักทีทนไม่ไหวแล้ว
“ ตื่นสักทีนะพี่ดรีมนี่ก็เกือบจะเจ็ดโมงแล้วรีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวเร็วๆเดี่ยวไม่ทันเอา “ เมื่อพี่ตื่นเธอก็เริ่มบ่นยาวด้วยความเป็นห่วงว่าจะไปโรงเรียนไม่ทัน
“ ครับๆคูณแม่คนที่สอง “ พี่ชายจึงประชดกลับแล้วรีบหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งแจ่นเข้าห้องน้ำทันทีกลัวว่าน้องสาวจะตามมาเอาคืน
“ ชิ ที่อย่างนี้เร็วจริง “ แล้วก็ได้ยินเสียงบ่นตามมาอย่างแผ่วเบา
หลังจากนั้นไม่นานพี่ชายก็แต่งตัวและกินมื้อเช้าเสร็จ วิ่งออกมาสมทบกับน้องสาวหน้าบ้านเพื่อไปโรงเรียนพร้อมกัน
“ รอนานไหมลูกกวาดน้องรักของพี่ “ เมื่อมาถึงพี่จึงถามด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าน้องสาวจะรอนานแล้วงอนเอา
“ ไม่นานหรอกค่ะ รีบไปดีกว่าเดี่ยวสาย “
พี่ชายจึงเอามอเตอร์ไซด์ออกจากโรงรถแล้วเสียบกุญแจสตาทรถทันที น้องสาวก็รีบมานั่งซ้อนท้ายแล้วแม่ก็ออกมานอกบ้านพร้อมพ่อเพื่อส่งลูกๆ
ลูกกวาด : speak
สวัสดีค่ะฉันชื่อ วติณญา ประเสริฐหล้า ชื่อเล่นชื่อ ลูกกวาด ผมยาวเกือบถึงกลางหลังสีดำปนน้ำตาลนิดๆ ตาสีดำสนิท หน้าตาก็ธรรมดาๆ ส่วนคนที่ขับรถมอเตอร์ไซด์อยู่ก็คือพี่ชายแท้ๆของฉันเองชื่อ พีระชัย ประเสริฐหล้า ชื่อเล่นชื่อ พี่ดรีม ผมซอยสไตล์เกาหลีกับผมยาวเป็นหย่อมๆ ทำให้ดูเท่ไปอีกแบบ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ได้จากแม่ จมูกโด่งนิดๆที่ได้จากแม่อีกแหละ ทำให้พี่ดรีมป็อบมากที่โรงเรียน พี่กับฉันเรียนอยู่โรงเรียน Ly ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ชั้น ม.3 จะจบแล้วส่วนพี่ดรีมอยู่ชั้น ม.5 โรงเรียน Ly มีทั้งมัธยมตั้นและมัธยมปลายเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงโรงหนึ่งในกรุงเทพฯ ตอนมัธยมต้นฉันสอบเข้าแต่ก็ไม่ผ่านแค่ 3 คะแนนแต่ดีที่อยู่ในเขตพื้นที่เลยจับฉลากเข้าได้ ...ดวงดีจริงๆ... พ่อของฉันทำงานเป็นพนักงานบัญชีที่บริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งเป็นพ่อที่เก่งและมีความสามารถที่ลูกภาคภูมิใจ แต่หน้าตาก็ธรรมดาๆ ฉันก็ได้เชื้อพ่อแรงซะด้วย แม่ก็อยู่บ้านทำหน้าที่ศรีภรรยาที่ดี แม่เป็นคนที่สวยใช้ได้คนหนึ่งทีเดียวหน้าตาออกฝรั่งนิดๆกับรูปร่างที่ยังเอ๊าะๆอยู่ทำให้พ่อหวงแม่มากเลยบอกให้ ” แม่ไม่ต้องไปทำงานดูแลลูกๆให้เป็นคนดี ดีกว่านะจ๊ะเดี่ยวพ่อจะทำงานหาเงินอย่างเต็มที่เอง “ มันก็แค่ข้ออ้างของพ่อแหละซึ่งแม่ก็เชื่อพ่อซะด้วย ส่วนพี่ดรีมนั้นสอบเข้าโรงเรียน Ly ได้ด้วยคะแนนติดท็อป3เขาเป็นคนเก่งและมีความสามารถสูงแต่มีนิสัยที่เสียอยู่สองอย่างคือ นอนตื่นสายตะวันโด่งแต่ก็ไม่เคยไปสายสักกะที มีนิสัยติดน้องสาวอย่างแรง ...อันนี้ก็ไม่ค่อยอยากจะพูดเท่าไรหรอกถึงโรงเรียนพอดี
“ มาทันพอดีมากับพี่ดรีมนี่ไม่เคยสายสักครั้งเลย “
“ พี่ดรีมสักอย่างเรื่องนี้ไม่เคยพลาดหรอก “ พี่ดรีมพูดอย่างภูมิอกภูมิใจในเมื่อน้องสาวสุดที่รักชมคนที่คลั่งน้องไม่เหลิงก็แปลก
“ ยืดอกใหญ่เชียว ^ ^ หนูไปแล้วน่ะเดี่ยวสายจริงๆ “ เมื่อบอกลาพี่แล้วรีบวิ่งขึ้นไปยังห้องเรียนเก็บกระเป๋าแล้วลงมาเข้าแถวเคารพธงชาติ
“ จร้า “ น้องสาวก็ไปแล้วจะยืนอยู่ทำไมเขาก็รีบไปยังห้องเรียนเก็บกระเป๋าเช่นกัน
End ลูกกวาด : speak
หลังจากนักเรียนทุกคนลงมาเขาแถวเคารพธงชาติกันครบแล้ว ( ยกเว้นคนมาสาย ) คนนำร้องเพลงเคารพธงชาติจึงเริ่มร้องเพลงชาติ ...ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย ~~~~… เมื่อร้องเพลงชาติสวดมนต์ ฯลฯ ทุกอย่างเสร็จ นักเรียนทั้งหมดจึงทยอยกันขึ้นห้องเรียน
“ สวัสดิจ๊ะลูกกวาดเป็นไงปิดเทอมไปเที่ยวทะเลมาสนุกไหม “ เพื่อนลูกกวาดเดินเข้ามาคุยด้วย
“ สนุกมากเลยจ๊ะแต้ม “ ลูกกวาดตอบด้วยอาการรื่นเริง
“ มีของมาฝากเพื่อนที่แสนดีคนนี้หรือเปล่าหนอ “ เพื่อนอีกคนพูดขึ้นลอยๆ
“ มีอยู่แล้ว ลูกกวาดไม่ลืมของฝากเพื่อนที่แสนดีหรอก พิน “ แล้วหยิบของฝากต่างๆให้เพื่อนทั้งสองคน มองดูว่าเพื่อนทั้งสองของเธอจะชอบของฝากที่ซื้อมาหรือเปล่า
“ เป็นไงชอบกันไหม “ ลูกกวาดถามด้วยความกังวน
“ *0* ว้าว สวยจัง “ เพื่อนทั้งสองอุทานพร้อมกัน
นี่คือเพื่อนสนิททั้งสองคนของฉัน คนที่กำลังสวมสร้อยที่ที่ตกแต่งด้วยเปลือกหอยสีสวยอยู่ชื่อ แต้ม หรือ นางสาว จิรภัทร วงศ์ทวีกุล เธอเป็นคนที่มีรอยยิ้มใจดีราวกับนางฟ้าลงมาเกิด มีนิสัยที่ดีท่วงท่าที่เป็นกุลสตรี ผมสีดำยาวสลวยบวกกับผมหน้าม้าซอยทำให้เธอยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ตาสีน้ำตาลอ่อน จมูกสวยได้รูป คิวเรียวสวยที่ใครๆ ก็ต้องการทำให้มีหนุ่มๆ มาจีบเธอไม่เว้นวัน ส่วนอีกคนที่กำลังใส่สร้อยข้อมือที่ตกแต่งด้วยหอยหลากสีเช่นกันชื่อ พิน หรือ นางสาว กมลฤดี วรรณธิกานต์ เป็นเด็กสาวที่ร่าเริงตลอดเวลา ชอบเล่นกีฬาเป็นชีวิตจิตใจ ผมดำสั้นประบ่าซอยปลายนิดๆ บ็อบหน้าม้าทำให้เธอดูน่ารักมากๆ หยั่งกับตุ๊กตา ตาสีน้ำตาลเข้ากลม เมื่อเธอแข่งกีฬาที่ไหนเมื่อไหร่ก็จะมีเสียงเชียร์ไม่ขาดแต่ล่ะครั้ง ก็คนมันน่ารักทำไงได้
“ อาจารย์มาแล้วๆ “ เพื่อนในห้องคนหนึ่งตะโกนบอกเพื่อนในห้องทุกคนในห้องจึงรีบกลับที่นั่งของตนเองแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาเตรียมพร้อมสำหรับการเรียน
“ ออด ~ ~ ~ “ เสียงออดบอกเวลาพักรับประทานอาหารเมื่อนักเรียนทุกคนได้ยินก็เก็บหนังสือเรียนลงไปรับประทานอาหาร
“ ลูกกวาด แต้ม ไปกินข้าวกัน “ พินเดินมาบอกไม่งั้นสองคนนี้คงนั่งทำการบ้านที่ครูพึ่งสั่งจนลืมกินข้าวแน่ๆ
“ จ๊ะ “ ทั้งสองคนตอบแล้วลูกกวาดก็หยิบข้าวกล่องในกระเป๋าลงไปกินข้าว โรงเรียน Ly ให้นักเรียนซื้อข้าวกินเองโดยมีร้านอาหารมากมายให้เลือกซื้อหรือบางคนจะนำข้าวกล่องมากินที่โรงเรียนก็ได้ ลูกกวาดก็เป็นคนหนึ่งที่พกข้าวกล่องมากินที่โรงเรียนก็ในเมื่อแม่ทำอาหารอร่อยทั้งที
ทั้งสามคนเดินลงจากอาคารเรียนไปยังโรงอาหาร ลูกกวาดไปจองโต๊ะที่จะทานอาหาร ส่วนเพื่อนทั้งสองก็เดินไปซื้ออาหารพวกผู้ชายก็ให้แซงคิวได้กันยกใหญ่ แต่ทั้งสองก็ไม่แซงคิวเพราะเกรงใจคนอื่นเขา ระหว่างที่เพื่อนทั้งสองของลูกกวาดไปซื้ออาหารอยู่ก็มีเพื่อนลูกกวาดอีกคนมีนั่งรับประทานอาหารด้วย
“ ไงลูกกวาดขอนั่งด้วยคนนะ “ เพื่อนลูกกวาดขออนุญาตนั่งรับประทานอาหารด้วย
“ ได้สิตาล ยังมีที่อีกเยอะเลย “ เธอตอบรับ นี่ก็คือเพื่อนเธออีกคนชื่อ ตาล หรือ นาย กิจนรงค์ ณ หทัย เป็นคนหน้าตาดีออกตะวันตก ผมซอยสีบลอนน้ำตาล ตาสีดำ สรุปไปเป็นนายแบบได้เลย
“ นี่ๆลูกกวาดมีเกมออนไลน์ออกใหม่ Origin Hero online ด้วยฉันอยากชวนเธอเล่น “ ตาลชักชวนลูกกวาดเล่นเกมส์ออนไลน์ออกใหม่ซึ่งเขาลองเล่นแล้วสนุกมาก
“ จริงหรอ เกมออนไลน์ออกใหม่ “ แล้วตาลก็ยื่นแผ่นเกมพร้อมกับหนังสือแนะนำให้ ลูกกวาดทำตาวิบวับที่ได้เกมส์ใหม่มาลองเล่น
ลูกกวาดเป็นเด็กคนหนึ่งที่ชอบเล่นเกมเอามากๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผลการเรียนของเธอตกต่ำลงเลยแม้แต่ขี้เล็บ ถึงเธอจะไม่ได้เป็นคนฉลาดมากนักแต่เธอก็เป็นคนขยัน เธอเล่นเกมไหนก็เก่งทุกเกมแต่ไม่ถึงกับเก่งมาก เกมออนไลน์สมัยใหม่นี้ใช้เครื่องอย่างหนึ่งทำให้เราท่องเข้าไปในโลกออนไลน์ได้เพียงหลับอยู่ในแคปซูล มีระบบต่างที่ทำให้เชื่อมต่อคลื่นสมองได้เครื่องนี้ไม่ได้ใช้แค่เล่นเกมเท่านั้นยังเหมือนเป็นอีกโลกหนึ่งเลยก็ว่าได้ มีทั้งห้าง หรืออีกหลายอย่างที่สร้างขึ้นของโลกเสมือนจริงนี้ ทุกๆบ้านต้องมีเครื่องนี้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของคนสมัยนี้ไปแล้ว
“ อ้าวตาล คุยเรื่องอะไรกันอยู่หรอ “ แต้มถามหลังจากไปซื้ออาหารมารับประทานก็กลับมาที่โต๊ะที่จองไว้ก็เห็นตาลกำลังนั่งคุยอยู่กับลูกกวาด เธอก็รู้ดีอยู่แล้วว่านายตาลเป็นเพื่อนเธอคนนี้ชอบลูกกวาด ลูกกวาดก็เป็นคนมีสเน่ห์คนหนึ่งเหมือนกัน ถึงเธอจะไม่ได้สวยออกน่ารักนิดๆ เป็นคนเข้ากับคนง่ายพูดจาสุภาพ ไม่เป็นคนโกหก บางทีก็ห้าวเกินหรือซื่อเกินคน นิสัยแปลกๆของเธอทำให้มีเพื่อนที่จริงใจ
“ พอดีกำลังชวนลูกกวาดเล่นเกมออนไลน์ออกใหม่ Origin Hero online “ ตาลตอบ
“ อ๋อ เกมนั้นพวกเราก็เล่น พอดีลูกกวาดไปเที่ยวตอนปิดเทอมกลางภาคเลยไม่ได้ชวนเล่น “
“ ขอโทษนะลูกกวาดเรารู้ว่าเธอชอบเล่นเกมมาก แต่ไม่เป็นไรเดี่ยวฉันจะช่วยเธออัพเลเวลเอง “ หลังจากเอ่ยคำขอโทษลูกกวาดพินพูดอย่างมาดมั่น
“ ไม่เป็นไรจ๊ะเธอคงไม่อยากรบกวนฉันที่นานๆ ทีจะได้ไปเที่ยวกันทั้งครอบครัว เธอสัญญาแล้วนะว่าจะช่วยฉันอัพเลเวล “ เพื่อนของเธอนั้นรู้ดีว่าพ่อของเธอไม่ค่อยว่างนักทำงานหาเงินขยันขันแข็ง
“ ลูกกวาดเดี่ยวฉันช่วยเธอด้วยได้ไหม “ ตาลเสนอตัวด้วยความหวังที่ว่าจะได้อยู่ใกล้ๆ ลูกกวาด
“ ได้ ยิ่งดีเลยมีคนมาช่วยจะได้เล่นด้วยกันด้วย “
“ งั้นเอางี้ไหมพวกเราก็ช่วยลูกกวาดอัพเลเวลจะได้เล่นด้วยกันและก็แนะนำการเล่นให้ลูกกวาดไง “ แต้มออกความคิดเห็น
“ ก็ดีเหมือนกัน “ พินกับตาลเห็นด้วย
“ ขอบใจนะแต้ม “ ลูกกวาดดีใจมากเลยที่มีเพื่อนเล่นด้วยนึกว่าจะต้องเล่นคนเดียวจนกว่าเลเวลจะถึงเพื่อนๆแล้วค่อยได้เล่นด้วยกัน
หลังจากทั้งสี่คนตกลงกันเสร็จแล้วนั่งกินข้าวด้วยกัน คุยเรื่องต่างๆ ตอนปิดเทอมว่าไปเที่ยวที่ไหนกันบ้าง บางทีลูกกวาดถามเรื่องเกมออนไลน์ใหม่เพื่อนจะได้ศึกษาไว้ก่อนยิ่งดี ผู้ให้คำปรึกษาลูกกวาดนั้นไม่ใช่ใครนอกจากตาลคนนี้ ไม่เว้นช่องว่างให้เพื่อนสาวสุดสวยทั้งสองตอบได้เลย ... ถ้าเป็นเรื่องของลูกกวาดล่ะเร็วจริงนะนายตาล ... แต้มกับพินคิดตรงกัน จนเวลาล่วงเลยไปทั้งสี่รับประทานอาหารหมดแล้ว ขึ้นห้องเรียนไปเพื่อเรียนต่อ
“ ออด ~ ~ ~ “ เสียงออดเลิกเรียนนักเรียนทุกแทบจะร้อง เย้! แล้วที่เลิกเรียนสักทีถ้าไม่เกรงใจอาจารย์ที่ยืนอยู่หน้าห้อง
“ พิน แต้ม กลับบ้านกัน “ ลูกกวาดเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วเดินมาชวนเพื่อนกลับบ้าน
“ ไปด้วยๆ ลูกกวาด “ นายตาลรีบเก็บประเป๋าตามแล้ววิ่งมาขอไปด้วยทันทีแล้วทั้งสี่ก็เดินลงจากอาคารเพื่อไปยังป้ายรถเมล์
“ ลูกกวาดน้องรักของพี่กลับบ้านกันเถอะ มาๆเดี่ยวพี่ช่วยถือกระเป๋าให้เอง “ เมื่อเดินลงจากอาคารไปถึงประตูโรงเรียนแล้วไปเจอพี่ดรีมเข้า
“ สวัสดีค่ะ/ครับ พี่ดรีม “ พิน แต้ม ตาลกล่าวทักทายพี่ของลูกกวาดทั้งสามมองดูการกระทำของพี่ดรีมอย่างเคยชินเพราะเห็นอยู่เป็นประจำ
“ สวัสดีจ๊ะ พิน แต้ม ...ตาล “ คนสุดท้ายนี้คงต้องเน้นเสียงหนักหน่อยเพราะนายคนนี้แอบชอบน้องสาวอยู่
“ ลูกกวาดเดี่ยวกลับบ้านพร้อมพี่เลย ซ้อนท้ายเลยจ๊ะ “ พี่ดรีมถือกระเป๋าให้น้องแล้วเอาไปเก็บใต้เบาะมาเตอร์ไซด์ทันทีแล้วลากน้องสาวซ้อนท้ายบิดคันเร่งไปทันที น้องสาวได้แต่มองเพื่อนที่ยิ่งห่างไปอย่างเซง ... นึกว่าจะได้กลับบ้านด้วยกัน พี่นะพี่ทุกทีเลย ... ลูกกวาดคิดเอ็ดพี่
“ โถ่ลูกกวาด เฮ้อ ” ตาลถอนหายใจ ไม่เคยเลยที่จะได้กลับบ้านพร้อมลูกกวาดพี่ดรีมขัดขวางได้ตลอด
........................................................................................
พี่ดรีมขับมอเตอร์ไซด์อย่างคล่องแคล่วว่องไว ไม่สนใจเสียงกรีดหรือเสียงเรียกใดๆ จากสาวบริเวณโรงเรียนเลย ความคิดอย่างเดียวของเขา ... ต้องพาลูกกวาดออกให้ห่างเจ้าตาล... ในที่สุดทั้งสองมาถึงบ้าน คุณแม่ที่กำลังทำกับข้าวมื้อเย็นอยู่ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์อันคุ้นเคยของลูกก็รีบล้างมือออกมารับลูกทั้งสอง
“ กลับมาแล้วครับ/ค่ะ “ดรีม กับ ลูกกวาดพูพร้อมกัน
“ จ๊ะ เป็นไงบ้างเรียนเหนื่อยไหมเข้าบ้านก่อนจ๊ะ “ คุณแม่ผู้ประเสริฐถามสารทุกข์สุขดิบลูก
“ นิดหน่อยค่ะ “ ลูกกวาดตอบ
แล้วทั้งสองพี่น้องก็ขึ้นไปยังห้องของตัวเองอาบนำเปลี่ยนชุดสบายๆ ส่วยคุณแม่ก็เข้าครัวไปทำอาหารเย็นต่อ เมื่อทั้งสองเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว พี่ดรีมไปช่วยแม่ทำกับข้าว ลูกกวาดนำแผ่นเกมที่ตาลให้ยืมมาลงกว่าจะลงเสร็จประมาณสองชั่วโมงเลยลงไปช่วยแม่ทำกับข้าวอีกคน พ่อกลับบ้านจากทำงานเสร็จก็ทำอาหารเย็นเสร็จลูกกวาดอาสาจัดโต๊ะอาหาร พี่ดรีมตักกับข้าวใส่จามาวางที่โต๊ะ แล้วมานั่งรับประทานอาหารพร้อมหน้ากันอย่างสนุกสนานพูดคุยเรื่องต่างๆ พอกินข้าวเสร็จลูกกวาดและพี่ดรีมไปช่วยกันล้างจาน พี่ดรีมซึ่งหวงและห่วงน้องสาวมากมายเลยล้างจานคนเดียวเองหมดเลย ลูกกวาดเลยขอตัวขึ้นห้องไปดูเกมคงจะลงเสร็จแล้ว
“ ในที่สุดก็ลงเสร็จสักที “ ลูกกวาดนอนลงไปในแคปซูลเชื่อมต่อแล้วปิดฝาจากนั้นสติก็ดับวูบลง
ติชมได้เลยคับแต่อย่างแรงมากน่ะ
